Yenilik: Bilim İnsanları Tarafından Karadelik Bombası Yapıldı!

Bilim insanları, uzun zamandır teorik olarak var olduğu bilinen ancak şimdiye kadar hiç deneyimlenmemiş bir kavramı hayata geçirdiklerini duyurdu: Karadelik bombası. Panik yapmanıza gerek yok; bu “bombanın” içinde gerçek bir karadelik yok ve Dünya için bir tehdit oluşturmuyor. Araştırmacılar, bu deneyin sadece karadeliklerin enerji davranışlarını anlamak için gerçekleştirildiğini vurguluyor.

Karadelden Enerji Çalma Fikri

Karadelikler genellikle her şeyi içine çeken, kaçınılmaz kozmik tuzaklar olarak bilinir. Ancak olay ufkunun hemen dışındaki “ergosfer” adı verilen bölgede durum farklı işliyor. 1969 yılında ünlü Nobel ödüllü fizikçi Roger Penrose, dönen bir karadeliğin bu bölgede, parçacıkların enerjisinin artırılabileceğini savundu. Yani, bir karadeliğin dönme enerjisi, uygun koşullarda bir çeşit kozmik jeneratöre dönüşebilir. Bu fikir, karadeliklerin sadece “enerji emen” değil, belirli koşullarda enerji üreten yapılar olabileceğini ortaya koyuyor.

1971’de Sovyet fizikçi Yakov Zel’dovich, Penrose’un teorisini daha da ileri götürerek karadelik olmadan aynı prensibin uygulanabileceğini ileri sürdü. Hatta Zel’dovich’e göre, bir karadeliğin etrafında dönen bir “aynalar” sistemi dahil edilirse düşük frekanslı elektromanyetik dalgalar karadelikte defalarca yansıtılıp güçlendirilebilirdi; bu da enerjiyi büyüten bir pozitif geri besleme etkisiyle sonuçlanabilirdi.

Sonraki yıllarda William Press ve Kip Thorne, Zel’dovich ve Penrose’un fikirlerinden yola çıkarak “karadelik bombası” fenomenini önerdi. Bu fikir, karadelik yaklaşan bir dalganın, karadelik dönme enerjisinden faydalanarak daha güçlü bir şekilde geri yansıyacağı fikrine dayanıyor. Eğer bu dalga, karadeliği çevreleyen yansıtıcı bir “ayna” ile tekrar tekrar yansıtılırsa, her dönüşte enerji kazanacak ve sonunda kontrolsüz bir enerji birikimiyle patlamaya neden olabilecektir. karadelik bombası terimi de buradan gelmektedir.

Bu fikir garip olabilir ancak genel görelilik teorisiyle mükemmel bir uyum içinde. Emilen parçacığın negatif enerjisi aslında kara delik kütlesini ve dönüşünü azaltırken, kaçan parçacığın enerji kazanmasına izin vererek fizik yasalarına aykırılık olmadan işler.

Southampton Üniversitesi’nden fizik profesörü Hendrik Ulbricht tarafından gerçekleştirilen deney, Zel’dovich, Press ve Thorne’un teorilerini uygulamaya koymanın adımını attı. Deney, güvenli ve kontrollü bir düzeneğe sahipti: Dönen bir alüminyum silindir, çevresinde dönebilen elektromanyetik bobinlerin içine yerleştirildi. Bu manyetik alanlar, karadelik etrafındaki uzay-zaman bükülmesini simüle ediyordu.

Silindir, manyetik alanın daha hızlı döndüğü bir durumda, manyetik alanın enerjisinde belirgin bir artış gözlendi. Bu durum, karadeliğin enerji artış mekanizmasına benzer şekilde değerlendirildi.

Deney sırasında, silindire elektromanyetik bir “ayna” gibi davranan rezonans devresi eklediğinde, ekip olağanüstü bir şey fark etti. Elektromanyetik dalgalar, rastgele arka plan gürültüsünden güç kazanmaya başladı; tam olarak karadelik bombasında tanımlanan şey.

Araştırmacılar, bu “karadelik bombası” modelinin sadece karadeliklerin enerji transferini anlamakla kalmayıp, evrenin yüzde 27’sini oluşturduğu düşünülen karanlık maddeyi açıklamaya da yardımcı olabileceğine inanıyor.